Ikki dugona uchrashib qolishdi.
— Ishlaring yaxshimi?
— A’lo darajada! Bilasanmi, jazmanim menga norkali palto sovg’a qildi.
— Ajoyib!
— Yana menga yangi «BMV» olib berarkan.
— Ajoyib!
— Yozda chet elga dam olishga borarkanmiz.
— Ajoyib!
— O’zingning ishlaring qalay?
— Men yoqimli so’zlar aytishga o’rgatadigan maktabda o’qiyapman.
— U qanaqa maktab ekan?
— Masalan, «Yolg’on gapirma» degan so’z o’rniga «Ajoyib» degan so’zni ishlatishga o’rgandim.
* * *
— Dada, kechqurun mashinangizdan foydalanib tursam maylimi?
— O’g’lim, manavi oyoqlarni Xudo nima uchun bergan?
— Bittasini tormoz, ikkinchisini gazni bosish uchun bergan!
* * *
— Oshna, shu latifangni mengacha yana kimgadir aytib berdingmi?
— Yo’q.
— Unda nega ko’zlaring ko’karib ketibdi?
* * *
— Toshmatvoy, beshta Afrika hayvonini sanab ber-chi!
— Ikkita maymun, uchta fil.
* * *
Maktabda bezorilik qilib nom qozongan bola ulkan daraxt ro’parasiga keldi-da, dedi:
— Hozir bir urib buyragingni tushirib qo’yaymi?!.
* * *
Yigit qizga dedi:
— Sen xuddi birinchi kurslarga o’xshab erkalanishniyam qotirib qo’yolmas ekansan!
— Bizning ikkinchi kursda hamma qizlar yigitlarga shunday erkalanishadi.
* * *
Qiz yigitga dedi:
— Siz tez-tez cho’milib turishingiz kerak ekan.
— Men shundoq ham tez-tez cho’milaman.
— Unda suvni tez-tez almashtirib turing!
* * *
Ona o’g’lini koyidi:
— Nega butun stol bo’ylab qo’l cho’zaverasan? Tiling yo’qmi?
— Tilim bilan stolning narigi chetidagi yegulikni ololmayman-da!
* * *
Olti yashar qizaloq o’ziga o’zi dedi:
— Borib buvijonimni uyg’otay-chi, qachon uyg’onarkan!
* * *
— Hoy qo’shni, o’g’lingiz meni sigir deb haqorat qildi!
— Obbo, yaramas-ey! Ming marta aytganman odamlarni tashqi ko’rinishiga qarab baholama deb!
* * *
Muallima:
— Xo’-o’sh, Eshmatvoy, «sevish» so’zining kelasi zamon formasini ayt-chi!
— Turmushga chiqish.
* * *
Muallima o’quvchilarga yuzta so’zdan iborat biror hodisani yozib kelishlarini vazifa qilib bergandi. Toshmat hodisani quyidagicha qog’ozga tushirdi:
— Kecha oyim do’kondan norkali paltoda uyga kirib keldi. Qolgan to’qsonta so’zni dadamning o’zi aytdi.
* * *
O’rta yashar ayol bo’y yetgan qizi bilan vrach kabinetiga kirib keldi. Vrach qizga qarab dedi:
— Qani, xonim, yechining!..
Ona vrachga qichqirdi:
— Voy, kasal qizim emas, menman, axir!
— Shunaqami? Qani, tilingizni ko’rsatib yuboring-chi!
Olimjon HAYIT
