* * *
— Dadasi, mening nimamni ko’proq yaxshi ko’rasiz?
— Qalbingni.
— Nega?
— Chunki, u ko’zga ko’rinmaydi.
* * *
Kinoteatrda xotin erini turtdi.
— Anavi yoningizdagini qarang, uxlagani-uxlagan-a!
Er urishib berdi.
— Nima, meni uyg’otish uchun boshqa bahona topolmadingmi?
* * *
— Mening xotinim o’g’ri-bosqinchilardan o’lgudek qo’rqadi. Kechasi salgina tovushni eshitib qolsayam meni uyg’otaverardi. Keyin unga o’g’rilar ovoz chiqarmasdan kelishini uqtirdim.
— Xo’sh, endi uyg’otmay qo’ydimi?
— Qayoqda? Hammayoq jim-jit bo’lib qoldi deguncha uyg’otaveradigan bo’lgan.
* * *
Muallim:
— Qoldiq ovqatlar bilan oziqlanuvchi uy hayvonining nomini ayting!
O’quvchi:
— Suvarak.
* * *
— Dadasi, men bugun do’konda shunaqangi zo’-o’-o’r norkali palto ko’rdim. Narxiyam unchalik qimmat emas ekan.
— Xotinjon, kuyalarimiz bilan gaplashgandim. Ular oltmish yilga yetadigan oziqni g’amlab qo’yishibdi. Ortiqchasi kerakmasmish.
* * *
Erkak bank hisobchisiga baqirayapti:
— O’zingiz aytdingiz-ku 150 so’mlik qog’oz pulni hayotda ko’rmaganman deb! U holda qalbakiligini qaerdan bildingiz?
* * *
— Toshmatvoy, sen ko’proq kimga quloq solasan? Oyinggami, yo dadanggami?
— Oyimga.
— Nega?
— Chunki, oyim ko’proq gapiradi.
* * *
Ikkita pashsha shiftda o’rmalab yurardi. Biri ikknchisiga dedi:
— Odamlar g’irt ahmoq-da!
— Nega?
— O’zing o’yla, shiftni bezashga bir dunyo pul sarflashadi-yu, o’zlari polda yurishadi.
* * *
— Eshitishimcha, yangi qo’shnilaring xuddi kabutarlardek ajoyib juftlikmish.
— Ha, goh xotini oynadan uchib chiqib ketadi, goh eri!
* * *
Kasalxonaga miyasi qattiq chayqalgan erkakni olib kelishdi. Kasallik varaqasini to’ldirayotgan hamshira undan so’radi:
— Uylanganmisiz?
— Yo’q, mashina urib ketdi.
loading…
