KUN KULGISI…

 

 

* * *

 

— Taqdir, hoy taqdir! Menga aqlli, go’zal, meni butun borlig’i bilan sevadigan, «osmondagi oyni olib ber» deb xarxasha qilmaydigan, quchganimda hadeb o’zini taroziga solavermaydigan qizni hadya et!

Internet bir siltandi-da, quyidagi javob monitorda namoyon bo’ldi:

«Sizning so’rovingiz bo’yicha hech narsa topilmadi.»

 

* * *

 

Do’konga bir erkak kirib sotuvchidan so’radi:

— Manavi velosiped g’alati ekan. Buning nima karomati bor?

— Bu velosiped-tandem deb nomlanadi. Xotiningiz bilan birga xohlagan joyga ketaverishingiz mumkin.

— Mening xotinim velosiped haydashni bilmaydi.

— Ayni muddao. Orqa o’rindiqda o’tirib, pedalni aylantirib ketsa bo’ldi. Rulni siz boshqarasiz.

— Zo’r ekan. Menga qarang, mana shu oldindagi pedallarni yechib tashlasa bo’lmaydimi?

 

* * *

 

Muallima 1- sinf o’quvchilariga bo’lishni o’rgatyapti. Doskaga 2: 2 raqamini yozdi-da, so’radi:

— Bolalar, bu nimani anglatadi?

Orqa partada o’tirgan bir o’quvchi bor ovozda baqirdi:

— Durangni!

 

* * *

 

— Azizim, meni sevasizmi?

— Nima desam ekan? Ha, sevaman.

— O’sha «Nima desam ekan»siz ayting.

— Yaxshi, sevaman.

— «Yaxshi»siz ayting. Yo’q, yaxshisi, «Seni jonimdan ortiq sevaman» deng.

— Seni jonimdan ortiq sevaman.

— Aldayapsiz.

— Aldamayapman. Chunki senga uylanganimdan beri mana shu jonni ko’rishga ko’zim yo’q.

 

* * *

 

Beshinchi sinf o’quvchisidan so’rashdi:

— Bo’rivoy, kimni ko’proq yaxshi ko’rasan? Ukangnimi, opangnimi?

— Ukamni. U kundaligimni axlat idishga tashlab yuborgan.

 

* * *

 

Ikki bolakay bolalar bog’chasida suhbatlashayapti:

— Men juda qo’rqib ketayapman.

— Nega?

— Dadam yangi mashina sotib olganda, eskisini sotib yuborgandi.

— Shunga qo’rqayapsanmi?

— Yo’q, menga aytishdiki, oyim yaqinda yangi o’g’il sotib olmoqchi emish

 

* * *

 

Muallima beshinchi sinf o’quvchilarining birini turg’azib so’radi:

— Hayratga soladigan tasodif haqida biror misol ayta olasanmi?

— Ha, aytishlaricha, dadam bilan oyimning to’yi bir kunda bo’lgan ekan.

 

* * *

 

Dangasa do’stiga dedi:

— Men ilonga aylanib qolishni xohlayman.

— Nega?

— Ishga sudrali-ib borardim.

 

* * *

 

— Oshna, xotinim men bilan ajrashmoqchi shekilli.

— Bu gapni qaerdan olding?

— Kecha uyga dugonasini yetaklab keldi.

— Nima qipti?

— Dugonasi ja ketvorgan ekan-da!

 

* * *

 

Ona olti yashar o’g’lini urishyapti:

— Qara, hammayog’ing changga botibdi! Xuddi ho’tikchaga o’xshab qolibsan!.. Aytgancha, ho’tikchaning nimaligini bilasanmi o’zi?

— Bilaman. Ho’tikcha eshakning bolasi-da!

 

 

 

 

KUN KULGISI…KUN KULGISI…KUN KULGISI…