* * *
Sudya guvoh ayoldan so’radi:
— Yoshingiz nechada?
— Hisoblab ko’rish kerak. Turmushga chiqqanimda yigirmada edim. Erimning yoshi esa qirqda edi. Demak, men undan ikki baravar kichik bo’lganman. Hozir erim yetmishda. Bundan chiqdi men o’ttiz besh yoshda ekanman.
* * *
— Jonim, dadamdan turmush qurishimizga ruxsat so’radingizmi?
— Ha, unga qo’ng’iroq qildim.
— Nima dedi?
— «Kimligingizni bilmadim-u, lekin roziman!» dedi.
* * *
Ikki juhud uchrashib qolishdi.
— Ishonasanmi, qallig’im menga o’zim sovg’a qilgan nikoh uzugini qaytarib berdi. Endi boshqa yigitga turmushga chiqyapti. Eh, o’sha yigitning kimligini, qaerda yashashini aniqlasaydim!..
— Nima, mushtlashmoqchimisan?
— E, yo’-o’q!.. Nikoh uzugini unga sotmoqchiman.
* * *
Yangi kelin kuyovga dedi:
— Nuqul dadam bilan qarta o’ynaganingiz o’ynagan-a!.. Ora-sirada hech bo’lmasa, bir marta men tomongayam qarab qo’ysangiz, kamayib qolasizmi?
— Menga qara, biz dadangnikiga bekorga kelganimiz yo’q-ku, axir!.. Senga qarayversam, mashinaga pulni qanday yig’ib olamiz?
* * *
Yuz yoshga to’lgan kampir o’zining davolovchi vrachiga dedi:
— Eh, Sultonboy, sizga shu qadar o’rganib qolgandim… Mabodo… O’lib-netib qolsangiz, meni kim davolarkan-a?..
* * *
Buvi jajji nevarasidan so’radi:
— Deraza oynasini kim sindirdi?
— Oyim. Lekin dadam aybdor.
— Nega?
— Oyim kapgirni dadamga qarab otganda u engashib qoldi.
* * *
— Oyi, rostdan ham odamlar maymundan tarqaganmi?
— Ha.
— Shuning uchun ham maymunlar kamayib ketayotgan ekan-da!
* * *
Vrach bemordan so’radi:
— Uxlashdan oldin 280354 gacha sanashni maslahat bergandim. Amal qildingizmi?
— Albatta.
— Xo’sh, foyda berdimi?
— Bilmadim. Tong otib qoldi.
* * *
Bir kuni chukchaga do’stlari yangi yil sovg’asi sifatida mandarin va qizil ikra jo’natishdi. Chukcha ularga javob yozdi:
— Sovg’ani oldim, rahmat! Mandarinni maza qilib yedik! Lekin anavi qizil mevalaringni tashlab yubordim. Baliq hidi urib qolgan ekan!
* * *
Xotin eridan so’radi:
— Dadasi, men bilan dunyoning narigi chetiga bo’lsa ham ketarmidingiz?
— Albatta. Biz sen bilan yorug’lik tezligida ketardik. Tasavvur qil, qaytganimizda uyimiz ta’mirlab bo’lingan, bolalar katta bo’lib qolishgan… Onang esa yo’q bo’ladi!
