* * *
Xotin eriga dedi:
— Manavi suratdagi odamni ko’ryapsizmi?
— Ha.
— Shuni kechki soat oltida bog’chadan olib kelasiz.
* * *
Erkak restoranga kirib birgina bo’sh qolgan stol qarshisiga o’tirgandi, ofitsiant oldiga yugurib keldi.
— Kechirasiz, bu stol band.
— Unda buni olgin-da, menga bo’shini keltir!
* * *
Ruhshunos huzuriga bir mijoz kirib kursiga cho’kdi-yu, indamay o’tiraverdi. Ruhshunos sabr bilan uning gapira boshlashini kutdi. Shu ko’yi oradan bir soat vaqt o’tdi. Mijoz birdan o’rnidan turdi-da, stol ustiga ellik dollar pul qo’yib chiqib ketdi. Ertasiga ham xuddi shu holat takrorlandi. Va bir haftagacha mijoz kelib bir soat jim o’tirgach, pul tashlab ketaverdi. Oxiri ruhshunos chiday olmadi.
— Menga qarang, balki, mendan nimanidir iltimos qilmoqchidirsiz?
— Ie, iltimos qilish mumkinmi?
— Albatta.
— Do’xtir, sizga sherik kerak emasmi?
* * *
Rus, nemis va amerikalik odamxo’rlar qo’liga tushib qolishdi. Odamxo’rlar boshlig’i ularga dedi:
— Bizda aks-sado beruvchi g’or bor. O’sha yerga kirib baqirasizlar. Kimning ovozi ko’proq aks-sado bersa, o’shani qo’yib yuboramiz, qolganlarni yeymiz.
Amerikalik qichqirdi:
— Reygan!!!
— Nemis qichqirdi:
— Gitler!!!
Rus qichqirdi:
— Og’aynilar, do’konga aroq olib kelishibdi!!!
Uning ovozi ancha vaqtgacha aks-sado berib turdi.
— Qani? Qani? Qani? Qani?
* * *
Bir yigit poliklinikaga kirib so’radi:
— Analiz topshirsam bo’ladimi?
— Ha.
— Xudoga shukr-ey, bu shaharda hojatxona topishning o’zi o’lim ekan!
* * *
Ikki do’st baliq ovlashardi. Sira ovlari yurishmadi. Shunda sherigi kutilmaganda o’rnidan turib ketdi.
— Men baliqni nima bilan tutishni bildim!
— Nima bilan?
— Tripperga qarshi dorini chuvalchang o’rniga qarmoqqa ilamiz. Zo’r bo’ladi…
Ikkinchisi yugurib dorixonaga bordi.
— Menga o’n dona tripperga qarshi dori bering!
— Ie, ilintirdingizmi?
— Yo’q, lekin ilintiradigan zo’r joyni bilaman.
* * *
— Do’xtir, men burnim bilan nafas ololmayapman.
— Og’zingizdan nafas oling.
— Rahmat.
— Menga rahmat kerakmas, o’n dollar bering!
* * *
Chukcha yangi kvartira sotib olib mehmonlarga ko’rsatyapti.
— Birinchi xonani tundraga aylantiraman. Ikkinchi xonani ham shunday qilaman. Hojatxonani dam oladigan joy qilaman.
— Ie, hojatga qaerga borasan unda?
— Tundraga.
* * *
Ikki jinni ko’prikda turib olib bahslashishayapti:
— Bu Sirdaryo.
— Yo’q, bu Amudaryo.
— Hozir tekshirib ko’ramiz.
Biri ko’prikdan pastga o’zini tashladi. Bir soatdan keyin yuzlari pachoqlangan, tilingan holda sherigining yoniga keldi.
— Xo’sh, qaysi daryo ekan?
— E, temir yo’l ekan.
* * *
Do’konda.
— Dadasi, menga anavi ko’ylakni olib bering!
— Yo’q, bu ko’ylak modadan qolgan.
— Unda manavisini olib bering!
— Yo’q, u hali moda bo’lmagan.
