KUN KULGISI!!!

* * *

Ikki jinni sayohatga otlandi. Kechqurun ular qora uy qurib tunamoqchi bo’lishdi. Biri ikkinchisiga dedi:

— Qora uyni yo’l chetiga qurishimiz kerak.

Ikkinchisi:

— Jinnimisan? Qora uyni yo’l o’rtasiga quramiz. Qara, tep-tekis ekan!

Shunday qilishdi. Ertalab uyg’onishsa, yo’l chetida yuk mashinasi ag’anab yotibdi. Ikkinchi jinni birinchisiga dedi:

— Ko’rdingmi, agar qora uyni yo’l chetiga qurganimizda, anavi mashina bizni majaqlab tashlagan bo’lardi.

 

* * *

— Og’ayni, menga qarz bera olasanmi?

— Nima uchun?

— Esdalik uchun.

 

* * *

Muallim birinchi sinf o’quvchisidan so’radi:

— Bo’rivoy, ulg’aysang kim bo’lasan?

— Militsioner.

— Eshmat, sen-chi?

— Men o’g’ri bo’laman.

— Nega?

— O’shanda ham Bo’rivoy bilan birga o’ynash uchun.

 

* * *

Ikki mushuk to’tiqushlar qafasi yonida turib bahslashayapti:

— Men qizilini yeyman.

— Nega endi?

— Sherigi yashil ekan. Hali pishmaganga o’xshaydi.

 

* * *

Avtobusda.

— Kechirasiz, hozir tushasizmi?

— Sizga nima?

— Ie, men tushishim kerak.

— Menga nima?

 

* * *

Bemor vrachga uyqusizlikdan shikoyat qilayapti:

— Masalan, bugun kechasi o’n ikki marta uyg’ondim, shundan keyin umuman uxlay olmadim.

 

* * *

Yangi boyning xotini xizmatchi ayolga dedi:

— Siz xonadonimga ishga kelgandan beri kumush qoshiqlarim yo’qoldi, muzlatkichdagi ovqatlar o’z-o’zidan g’oyib bo’lib qolyapti… Sizga hoziroq hov anavi tashqari eshikni ko’rsatishim kerakka o’xshaydi.

— Voy, men eshigingizni boshimga uramanmi?

 

* * *

Tiqilinch avtobus haydovchisi yo’lovchilardan birini oldinga o’tishga undadi.

Yo’lovchi:

— Men manzilimga avtobusda yetib olish uchun pul to’laganman, piyoda ketish uchun emas!

 

* * *

Xotin eriga dedi:

— Meni judayam-judayam yoqimli so’zlar bilan erkalang!

— Oh, o’zimning shaqildoq ilonim!

 

* * *

— Og’ayni, sen hamisha xotiningning fikrini ma’qullaysanmi?

— Har doim ham emas.

— U bu ishingga qanday munosabat bildiradi?

— Hech qanaqa. U fikrini ma’qullamasligimni umuman bilmaydi.

 

* * *

— Yaxshi qiz, bugun kechqurun nima qilasiz?

— Ertaga qo’ng’iroq qiling, nima qilganimni aytib beraman.

 

* * *

— Og’ayni, ovqat juda mazali bo’libdi. Kim pishirdi?

— O’zim.

— Ie, xotining yordam bermadimi?

— Yordam berdi.

— Qanday yordam berdi?

— Bo’lmag’ur masalahatlari bilan asabimga tegmay turdi.

 

* * *

— Birodar, qizingizni pianino chalishga o’rgatish uchun muallim yollabsiz. Juda qimmatga tushsa kerak-a?

— Yo’q, aksincha. Qizim pianino chalishni o’rgana boshlagandan beri oshig’im olchi bo’ldi. Qo’shnimning uyini yarim bahoga sotib oldim.

 

* * *

Ayol dugonasiga dedi:

— Kecha erim bilan karavotda gaplashib o’tirgandik. Juda kulgili ish bo’ldi.

— Nima bo’ldi?

— Gaplashib o’tirsak, birdan tashqari eshik taqillab qoldi… Ikkalamiz ham shosha-pisha shkafga berkinib olibmiz.

 

* * *

Katta ko’chada piyonista o’tkinchidan so’radi:

— Qara-chi, peshonamda nechta shish bor ekan?

— Uchta.

— Obbo, yana uchta simyog’ochdan o’tsam keyin uyga yetarkanman.

 

* * *

Palto kiygan erkak ko’lda cho’milardi. Boshqa bir erkak sohildan turib so’radi:

— Nima qilayapsan?

— Paltomni yuvayapman.

— Uyingda kir yuvadigan mashinang yo’qmi?

— Bor, lekin mashinada yuvsam boshim aylanib ketadi.

 

* * *

«Tez yordam»ga qo’ng’iroq qilishdi.

— Allo, bu «Tez yordam»mi?

— Ha.

— Bolam ruchka yutib yubordi.

— Yaxshi, hozir yetib boramiz.

— Men nima qilay?

— Hozircha qalam bilan yozib turing!

 

* * *

— Oyi, men bir ayolning oyog’ini bosib olgandim. Uzr so’radim.

— U-chi?

— U menga konfet berdi.

— Sen rahmat aytdingmi?

— Yo’q, ikkinchi oyog’ini ham bosib oldim.

 

* * *

Muallima o’quvchiga dedi:

— Eshmat, «S» harfini yozishing menga yoqmayapti. Harf xuddi «e»ga o’xshab qolayapti.

— Sizniyam «5» raqamini yozishingiz menga yoqmaydi. Qachon qarasa, «2» ga o’xshab qolaveradi.

 

* * *

Yosh muallima dugonasiga arz qilayapti:

— Bir o’quvchim bor. Qachon qarasa, shovqin ko’taradi, bezorilik qiladi, darsni buzadi.

— O’sha o’quvchingning yaxshi tarafiyam bormi?

— Ha… Afsuski, bironta ham dars qoldirmaydi.

 

* * *

Kasalxonaning «Tez yordam» bo’limi. Vrach bir guruh bemorlarni ko’zdan kechirayapti. Barchalarining boshi jarohatlangan. Birinchisidan so’radi:

— Nima bo’ldi?

— O’qlog’ bilan urishdi.

— Sizga nima bo’ldi?

— Meniyam o’qlog’ bilan urishdi.

— Sizni-chi?

— Meni ham.

— Qiziq, epiidemiya tarqalganmi nima balo? Nega hammalaring bir xil jarohat oldingiz?

Bemorlardan biri dedi:

— Jonlantirish xonasiga olib ketilgan bemor yodingizdami? O’shani xotini o’qlog’ ko’tarib quvayotgan ekan. Yaramas, olomon ichiga o’zini urdi.